"Kontak alarmowy" Mary H. K. Choi

Na premierę „Kontaktu alarmowego” czekałam z niezwykłym podekscytowaniem. Książkę wypatrzyłam jeszcze przed oficjalną premierą, ponieważ autorka wyskoczyła mi przez zupełny przypadek w propozycjach na Instagramie. Od razu zakochałam się w tej pięknej, pastelowej okładce. Od tamtego dnia śledziłam opinie na temat wspomnianej pozycji na zagranicznych kontach. Kiedy nadarzyła się okazja do przeczytania tego tytułu, to oczywiście nie mogłam odmówić! Jeśli jesteście ciekawi, jak zapatruję się na debiut Mary H. K. Choi, to zostańcie ze mną.

Penny to nastolatka jak każda inna, a przynajmniej tak może się wydawać. Ma znajomych, chłopaka, a jednak nudzi ją ówczesny stan życia, dlatego dziewczyna pod wieloma względami nie może się doczekać wyjazdu na studia, by zostawić monotonię i zająć się czymś, co kocha – czyli alternatywnym pisaniem.

Sam ma dwadzieścia jeden lat i pracuje w kawiarni. Brzmi zwyczajnie, ale warto dodać, ze chłopak ma na koncie siedemnaście dolarów i mieszka tam, gdzie pracuje. Jego marzenia związane z karierą reżysera filmów dokumentalnych powoli umierają, jednak wciąż stara się nie poddawać.

Co jeśli dwójka stosunkowo różniących się ludzi spotka się w odpowiednim miejscu i czasie? W tym przypadku może się to skończyć tylko jednym, wymianą wiadomości cyfrowych. Przecież nikt nie wie, kiedy można natknąć się na swój kontakt alarmowy…

„- Praca domowa nigdy się nie kończy. Stosik za stosikiem emocjonalnej pracy domowej do końca życia, o ile chcesz zaliczać się do osób dojrzałych.

- Dlaczego nikt nam o tym nie mówi?

- Nikt niczego nigdy nie mówi. Myk polega na tym, żeby mieć kumpla.

- Kontakt alarmowy.

- Dokładnie. To ten pakt.”

Książkę zacznę standardowo od omówienia języka autorki. Choi ma pióro lekkie, ale nieinfantylne. Nie ma tutaj nachalności, którą czasami spotyka się w debiutach młodzieżowych. Pisarka świetnie połączyła wnikliwe opisy bohaterów, ich odczuć oraz zachowań z krótką formą sms’ów. Ponadto zostaje nam też przybliżony talent pisarski Penny, uwielbiam kiedy w powieści możemy poczytać pracę literackie bohaterów. Jeśli autor potrafi wpleść opowiadanie w własne dzieło bez żadnego zaburzenia spójności stylu, to od razu wiem, że cała pozycja nie została napisana niedbale. Tutaj język wskazuje na to ile serca zostało włożone w ten tytuł.

Tyle samo zaangażowania Mary H. K. Choi włożyła także w kreację głównych bohaterów. Penny to protagonistka prawdziwa do szpiku kości. Nigdy w życiu tak się nie identyfikowałam z żadną postacią. I nie znaczy to, że nie miała wad. Miała, do tego popełniała błędy, za które można by ją ganić. Jednak ja osobiście jestem zbyt podobna do Penelope Lee aby to zrobić. Czy naprawdę możemy oskarżać bohatera książkowego o błędy, które sami popełniamy? Nie sądzę. Kreacja psychologiczna w jej przypadku jest niezwykła. Na pozór dojrzała osoba, której wrażliwość nie pozwala jednak w pełni otrząsnąć się po minionych wydarzeniach, dziewczyna skrywa w sobie wiele złości, której nie potrafi zwalczyć.

Do tego dochodzi Sam. Sam, który swoimi cechami reprezentuje ideał mężczyzny, co tylko świadczy o moim kolejnym podobieństwie do Penny. Mamy obraz człowieka z problemami, które go przytłaczają, a jednak wciąż stara się być silny. Tak jak Lee, jest postacią na pierwszy rzut oka subtelną, jednak w trakcie czytania ukazuje nam się dynamika jego charakteru.

„Trzymał ręce przed sobą, przez co częściowo było widać tatuaże w okolicach gardła. Po francusku gardło to gorge, co po angielsku znaczy też śliczny. I, o rany, właśnie taki był.”

Całą historię można podsumować słowem „urocza”, ale podejrzewam, że umknie wtedy fakt, jak duże przesłanie ta książka niesie. Otóż „Kontakt alarmowy” to pozycja, która krzyczy ‘jeśli samemu nie radzisz sobie z problem, pamiętaj, że możesz szukać pomocy u innych’ i fakt, że tak silny przekaz został nam podany w sposób niezwykle lekki, ale też prawdopodobny, niezwykle mnie cieszy.

Czekałam na premierę debiutu Mary H. K. Choi i teraz wiem, że było warto. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że „Kontakt alarmowy” trafia na listę najlepszych książek 2018 roku oraz zajmować będzie też bardzo wysokie miejsce w moim serduchu. Polecam z całego serca, to książka piękna i dająca nadzieję. Ludzie zmagają się ze złością, bólem, żalem i czasami łatwo zapomnieć, że od tych uczuć możemy się wyzwolić właśnie z pomocą innego człowieka.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję niezawodnemu Wydawnictwu Zysk i Spółka.

A wam jeszcze raz polecam zabranie się za „Kontakt alarmowy”, ja nie żałuję ani sekundy spędzonej z tym tytułem!

Pozdrawiam,
Gabcia