"Wyczarowanie światła" Victoria Schwab

Ciemność przepuszcza atak na kolejny ze światów, tym razem ten najjaśniejszy z nich – pulsujący od magii Czerwony Londyn, szczęśliwe królestwo rządzone przez wspaniałych Mareshów, niszcząc i tak delikatną równowagę sił, która dotąd istniała w czterech Londynach.

Ostatni tom serii o równoległych Londynach był dla mnie zdecydowanie najbardziej wyczekiwaną premierą tego roku (recenzja dwóch poprzednich części). Nie maja, nie pierwszego półrocza, ale tego szalonego roku. Przebierałam nóżkami na samą myśl o dalszych przygodach Kella i Lilii, wiedziałam, że Schwab mnie nie zawiedzie, jednak zupełnie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. „Wyczarowanie światła” to jednak spora cegiełka, gdy mowa o ilości stron, więc możecie sobie wyobrazić ile się tam działo!

„(…) tylko głupiec walczy, kiedy wie na pewno, że nie może zwyciężyć.”

Książka rozpoczyna się dokładnie z sekundą zakończenia „Zgromadzenia cieni”, więc można powiedzieć, że już od pierwszych stron mamy istny cliffhanger , a autorka wrzuca nas na głęboką wodę i od razu mogę wam powiedzieć, że cała ta pozycja to wartka akcja. Nie byłam w stanie odłożyć jej na bok, gdy już musiałam, ciągle myślami wracałam do opisanych wydarzeń  i konstruowałam ich możliwy bieg. Nigdy jednak nie odgadłam dalszej części. Schwab zaskakiwała mnie raz za razem, a sprawienie, że przez prawie 700 stron czytelnik będzie zawsze pod wrażeniem nieprzewidywalności akcji to talent, którego tej pisarce nie brak.

Skoro wiecie już, że fabuła przerosła moje najśmielsze oczekiwania, muszę się trochę rozpisać o bohaterach. Victoria Schwab potrafi tworzyć niesamowite postacie, które z każdą książką ewoluują. Mogę z czystym sercem powiedzieć, że główni bohaterowie tej serii należą do czołówki moich ulubionych postaci książkowych. Nie mam słów na inteligencję i sarkazm Kella, odwagę i oryginalność Lilii, humor i poczucie odpowiedzialności Rhy’a oraz spryt i liczne poświęcenia Alucarda. „Wyczarowanie światła” wprowadza do historii również bardzo ważną dla rozwoju fabuły przeszłość Hollanda, dzięki temu lepiej rozumiemy jego charakter. Schwab pozwala też zreflektować się takim bohaterom jak Maxim i Emira. 

„Świat przemawiał własnym językiem, równie niemożliwym do rozszyfrowania jak świergot ptaków czy szelest liści.”

Świat, jak zawsze w książkach tej autorki, został opisany w najdrobniejszych szczegółach, wliczając również zapachy i światło. Ten aspekt umiejętności literackiej Schwab będzie mnie do końca życia satysfakcjonował. Nie wyobrażam sobie, aby jakiejkolwiek jej książce brakowało kiedyś tych wnikliwych i pięknych stylistycznie opisów miejsc akcji. Czerwony Londyn pod jej piórem nawet w trakcie oblężenia był niesamowity.

„Miłość i strata są jak statek i morze. Rosną razem. Im bardziej kochamy, tym więcej mamy do stracenia. Ale jedynym sposobem uniknięcia straty jest unikanie miłości. A jakiż smutny byłby wówczas świat.”

Kiedy przeczytałam dwa pierwsze tomy serii Odcienie Magii, wiedziałam, że będą to książki, które na długo zapadną mi w pamięć, jednak uważam, że dopiero „Wyczarowanie światła” stanowi pełnię talentu Victorii Schwab. Polecam tą trylogię każdemu, ponieważ rzadko można natrafić na książki tak oryginalne, świetnie napisane i wciągające już od pierwszej strony. 

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Znak, które niezwykle się napracowało przy tej pozycji, jednak efekty są widoczne w postaci świetnie przetłumaczonej i wydanej książce. 

„Życie to chaos. Porządkiem jest czas.”

Lubicie Victorię Schwab? Może dopiero zastanawiacie się nad przeczytaniem którejś z jej książek? Jeśli tak, to nie zwlekajcie, bo inaczej będziecie mieć pretensje do siebie, że robicie to tak późno.

Ściskam,
Gabcia