"Kredziarz" C.J.Tudor

Rok 1986. Eddie i jego przyjaciele dorastają w sennym angielskim miasteczku. Spędzają czas, jeżdżąc na rowerach i szukając wrażeń. Porozumiewają się kodem: rysowanymi kredą ludzikami. Pewnego dnia jeden tajemniczy znak prowadzi ich do ludzkich zwłok. Od tej chwili wszystko zmienia się w ich życiu.

Trzydzieści lat później Eddie i jego przyjaciele dostają listy z wiadomością napisaną tajemniczym kodem z dawnych lat. Zdają sobie wtedy sprawę, że gra nigdy się nie skończyła...

Jeśli jesteście na bieżąco z moimi postami na Instagramie lub wpisami tutaj, to pewnie wiecie, że nie jestem fanką thrillerów, kryminałów i tym podobnych tworów. Jednakże atmosfera wokół premiery "Kredziarza" była tak gęsta, że finalnie musiałam sięgnąć po tą książkę. Tak oto anty fan dreszczowców zakochał się w tym tytule...

"Pewne rzeczy w życiu można zmienić: wagę, wygląd, nawet nazwisko. Ale inne są odporne na najusilniejsze starania i mimo szczerych chęci nie jesteśmy w stanie na nie wpłynąć."

Autorka, w dodatku debiutantka, prowadzi nas po kartach powieści przez dwie płaszczyzny czasowe. Mamy wnikliwie opisane dzieciństwo mieszkańców małej, angielskiej miejscowości w latach 80. Z drugiej strony Tudor serwuje nam szary 2016 rok, robiąc przy tym coś niesłychanego. Sam zabieg czasowy kreuje zalążki portretów psychologicznych. Dowiadując się o zainteresowaniach dzieci, rozumiemy potem ich wybory w kwestiach kariery czy zmianę temperamentu. Na początku nie spodziewałam się, że będzie to zastosowane z taką precyzją i biorąc pod uwagę, że jest to pierwsza książka Brytyjki, tym bardziej mnie to zaskoczyło.

"Pod fasadą dorosłości i wszystkimi warstwami doświadczenia, które zdobywamy z cierpliwym biegiem lat, wszyscy jesteśmy zasmarkanymi dziećmi z obdartymi kolanami, nieradzącymi sobie zbyt dobrze bez rodziców i przyjaciół."

Uwielbiam kreację bohaterów w tej pozycji, relacja postaci z fabułą przypomina symbiozę. Oczywiście można powiedzieć, że o to właśnie chodzi w każdej książce. Dokładnie, ale wielu pisarzy ma z tym problem. Nie raz spotykamy się z protagonistami, którzy żyją w średniowieczu, a wysławiają się jak dzisiejsi gimnazjaliści, bądź na odwrót. Tutaj jednak jest bezbłędnie. Świetne sportretowana rzeczywistość dzieciaka lat 80 i dorosłych ludzi teraz, kiedy można o wiele więcej. Sposób w jaki opisany jest Eddie i jego znajomi sprawia, że zarówno wierzymy w ich niewinność, ale bywamy wobec nich podejrzliwi.

"- Głupcy biegną tam, gdzie aniołom strach nogi wiąże. Słyszałeś kiedyś to powiedzenie? 

- Nie. A co oznacza? 

- Według mnie tyle, że lepiej być głupcem niż aniołem."

Oprócz budowy oraz postaci wielkim plusem było dla mnie rozstrzygnięcie wątków kryminalnych i psychologicznych w tym tytule. Nie chodziło tylko o to, kto to ten "Kredziarz". Autorka wnikała głębiej, poruszała też problemy zachodzące w ludzkiej psychice, tworząc dość przerażający obraz człowieka.

Tak jak wspomniałam na początku, nie gustuję w tego typu literaturze, jednak ta pozycja bardzo mnie zaskoczyła i pozostawiła po sobie tylko pozytywne odczucia. Myślę, że to będzie jedna z ciekawszych premier w tym roku, a przynajmniej zostanie książką, którą będę mogła szczerze polecić.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca, premiera 28.02.2018 roku.

Ściskam,
Gabcia